Haarlems Dagblad

´Een dag wereldberoemd zijn´,
zoals Andy Warhol al zei.
Waar dat toe kan leiden, daar gaat
“De laatste schaatser” over.

De laatste schaatser

Een roman over een aan sport verslaafde man.

Zijn eerste slagen zijn niet eens onwennig. Hij heeft deze tocht vaker gereden. Op de kunstijsbaan, op een ondergelopen weiland, op meren en sloten. In bed. Zijn schaatsen hebben een goede grip op het harde ijs (…) Hoewel hij heeft besloten rustig te beginnen, voelt het alsof hij nu al sneller schaatst dan hij van plan was. Misschien komt het door de nacht, want in het donker is niets wat het lijkt te zijn.

Deze opmerkelijke roman is veel meer dan een schaatsroman. Sport is als het leven zelf, onwennig en onbegrepen. Twijfelend en aarzelend worden de eerste stappen gezet. Dan ineens, eigenlijk op latere leeftijd pas, slaat de vonk over. De benen willen gaan, de longen pompen, ongekende krachten worden tot leven gewekt. In de plotselinge daadkracht weerklinkt het opstandige leven dat hunkert naar erkenning. Maar het leven blijft fragiel.

De laatste schaatser is een boek over sport als middel om een midlife crisis te overwinnen, te strijden tegen miskenning, een boek over sport als compensatie, sport die verslaving wordt. Sport als het leven zelf.

Nooit loopt de weg dood

Wens dat de weg lang mag zijn

Het zwarte gat

Waerdinge

Over de keien

De kleine Koningin